W poniedziałek przeprowadziliśmy wiercenie i szybkie badanie otworu badawczego, które potwierdziło „trafienie” w sztolnię nr 1.
Otwór wykonany jest idealnie pionowo (zasługa Andrzeja i jego ekipy z Zakład Robót Geologiczno-Wiertniczych z Bolesławca), umiejscowiony jest przy prawym ociosie korytarza i pozwala nam na przeprowadzenie badań w początkowym odcinku kompleksu.
Jak zwykle kompleks sprawił nam niespodzianki i po przeprowadzeniu kolejnych badań okazało się, że korytarz prowadzący do wejścia przegrodzony jest…. betonową ścianą, a wyjście ze śluzy bocznej jest zasypane.
Taki stan rzeczy świadczy, że Niemcy zakończyli etap drążenia podziemi i przegrodzili chodnik, by poruszać się śluzą, a niepotrzebne torowisko zaczęli demontować. Tory wykorzystali do zbrojenia ociosów i stropów przed zalaniem ich betonem.
Patrząc w prawą stronę, zauważyliśmy obetonowane ociosy boczne, strop zbrojony szynami, instalację elektryczną i… kolejny czwarty już wózek górniczy w głębi korytarza.
Nieład panujący w sztolni spowodowany jest faktem, że była ona do niedawna zalana wodą, a w tym miejscu woda sięgała pod strop. Wznosząca się i opadająca woda poprzenosiła różne przedmioty przypadkowo po całym korytarzu.
Nienaruszony stan ściany oddzielającej oraz nieudrożnione wyjście ze śluzy świadczą o tym, że nikt nie wchodził do kompleksu od momentu wysadzenia wejść w maju 1945 roku.
Zdobyliśmy dużo cennych informacji, z których najważniejszymi są: kompleks wydrążony jest pod górą w całości czyli wg. szkicu to 915 metrów, nikt do niego nie wchodził od 75 lat, stan zachowania obudowy jest w dobrym stanie. Przez fakt, że jest postawiona ściana przegradzająca korytarz nie mogliśmy stwierdzić, w którym miejscu kończy się zawał od strony wejściowej i dlatego w dalszym ciągu nie możliwym jest oszacowanie kosztów wykonania przekopu udostępniającego do podziemi.
Będziemy prowadzili dalej badania w celu szukania odpowiedzi na nurtujące nas pytania.
Równocześnie wczoraj rozpoczęliśmy realizację projektu „Krab” – jeśli uda się go zrealizować, nasze działania bardzo przyspieszą i ułatwią realizację zadania, czyli odkrycia największej tajemnicy Lubania.
Dzięki współpracy i wielkiej pasji, ekipa SMGŁ uzyskuje efekty swojej pracy.
